In de maanden die volgen in het ziekenhuis leer ik (eindelijk) het belang van luisteren naar mijn lichaam. Omgaan met gedachten en gevoelens en het allerbelangrijkste; bewust leren ademhalen. Iets wat de Tibetaanse monniken in de Himalaya jaren later als meditatie benoemen.

En dan gebeurt het…

Net op het moment dat je denkt dat er niets meer verandert hoeft te worden, verandert alles…

Begin 2010 verlies ik plotseling de belangrijkste persoon in mijn leven, mijn oma. Twee dagen later verlies ik een goede vriend en enkele maanden later ook nog eens m’n opa.

Je snapt het al... de nachtmerrie is compleet.
Ik kan het verlies niet accepteren - laat staan loslaten - en zie mijn fysieke en mentale gezondheid steeds verder afglijden.  

Er is zelfs een moment waarop ik voor het ergste vrees...

Met een paspoort vol stempels, een vliegticket en een rugzak nog groter dan mezelf vertrek ik voor onbepaalde tijd – dwars door de Himalaya – naar het dak van de wereld, Tibet.

Ik kan het mij nog herinneren als de dag van gisteren, het happen naar adem. Wanneer ik 10 jaar oud ben is mijn gezondheid zo verslechterd dat zelfs de zoveelste prednison kuur mij niet meer op de been houdt.

De warme zomers zijn voor mijn longen te kort om te herstellen van de lange strenge winters. Met als gevolg dat mijn longen elk jaar achteruit gaan en ik meer thuis bij oma dan op school te vinden ben.

Volgens de zoveelste longarts is er nog maar één iets dat mij kan redden.. en zo beland ik als 10-jarig jongetje doodziek en alleen voor onbepaalde tijd in een ziekenhuis in de bergen van Davos, Zwitserland.

Hoe ik als 10-jarig jongetje doodziek en alleen in een ziekenhuis in de bergen van Zwitserland mijn missie heb gevonden en wat dat voor jouw kinderen betekent

HOE HET ALLEMAAL BEGON

BEGIN NU MET MEDITEREN

Op dit punt in mijn leven had ik het geluk om door deze legendarische leraren te worden ingewijd in de magische Oosterse wijsheid, waaronder mindfulness, meditatie en compassie.

Deze wijsheid werd een regelrechte obsessie en langzamerhand begon ik mijn leven opnieuw vorm te geven, maar nu hoe ik het wilde.

Aan de andere kant van deze poort wordt op je gewacht. De deur staat altijd open, maar je kunt niet zomaar naar binnen. Alleen als je moedig genoeg bent om alle gemakken achter te laten.

Alles van je huis tot oude gevoelens van wrok, en op zoek naar de waarheid gaat. Als je echt bereid bent om alles wat er dan gebeurt als aanwijzing te zien en als je iedereen die je ontmoet als je leraar accepteert. 

En vooral, als je bereid bent om moeilijke dingen toe te geven en jezelf te vergeven, zal je de waarheid kennen en zal jouw droom werkelijkheid worden.”

Het is hartje winter als ik vanuit het besneeuwde en ijskoude Himalaya gebergte neerdaal in het prachtige en mystieke Tibet. Ik kom vermoeid en bijna bevroren bij de poort van het klooster aan, als er opeens uit het niets een monnik voor de heilige poort verschijnt en zegt:

“Mick, je hoeft mij niets te vertellen, ik weet waarom je hier bent. Dit is de plek waar wonden worden geheeld, harten worden gevuld en dromen werkelijkheid worden.

“ZE MOESTEN LACHEN TOEN IK 20 JAAR GELEDEN GING MEDITEREN, NU DOEN ZE HET ZELF OOK…”

Soms ontmoet je iemand die je leven verandert. Ik ontmoette Ombir in de zomer van 2014 voor het eerst. Een bijzonder positief en blij jongetje met zin in de toekomst. En ik vroeg hem: “Wat zou je het allerliefste van de hele wereld willen?” 

“Liefde,” zei hij. Ik zakte door mijn knieën, omhelsde zijn fragile lichaampje en zag het kind in zijn stralende ogen terugkomen. Een gouden glimlach op zijn gezicht en zijn ogen straalde.

Op dat moment zag ik de enorme kracht en de potentie bij het geven van zo iets kleins als liefde aan slechts één kind. Een klein jongetje van 11 zijn grootste droom was zoiets simpels – liefde. Dit antwoord veranderde zijn leven.

Het is 25 april 2015. De dag dat Nepal werd getroffen door een verwoestende aardbeving. Met als gevolg dat de weeskinderen hun huis verloren en wekenlang in een tentje op het nabijgelegen grasveld sliepen. Een ding was zeker. Er moest iemand opstaan en voor deze kinderen gaan zorgen.

Soms ontmoet je iemand die je leven verandert...

Begin 2016 heb ik mijn eigen stichting opgericht – de Ombir Foundation, vernoemd naar het jongetje dat mij zo inspireerde – en zorg ik 24/7 voor de weeskinderen hier in Nepal. Deze kinderen zijn mijn familie geworden. En als ik één ding van de kinderen geleerd heb, dan is het dat we moeten zorgen voor onze familie – waar we ze ter wereld ook moge vinden.

Ik heb het mijn levensmissie gemaakt om voor deze weeskinderen te zorgen. Met als allergrootste droom het bouwen van een nieuw (t)huis, want ieder kind verdient het om in een veilige en liefdevolle omgeving op te groeien.

CIRCLE OF LIFE

ONTDEK MEER

Enkele dagen na de oplevering van het nieuwe huis wordt een van de weeskinderen ernstig ziek. Ombir krijgt het aan zijn longen, tuberculose. Wanneer we de vlekken in zijn longen op de röntgenfoto zien schrikken we ons rot.

Een Nepalees weeskindje van 10 jaar oud dat ik ‘s nachts hoor happen naar adem brengt mij terug naar mijn eigen jeugd. Het is alsof we hetzelfde leven doormaken maar op een andere tijdlijn. 

Na 25 jaar is de cirkel rond...

Als de longarts tot overmaat van ramp Ombir ook nog een overdosis medicatie geeft besluiten we dat het genoeg geweest is en beginnen we de weg naar zelf healing.

Ik leer Ombir wat ik zelf als kind in het ziekenhuis in Davos heb geleerd. En later bij de Tibetaanse monniken in de Himalaya in zowel Tibet als Nepal.

Het belang van juist ademhalen. Leren luisteren naar je lichaam. Omgaan met gedachten en gevoelens. Als ik Ombir vraag wat het meeste ervoor gezorgd heeft dat hij al ruim 10 jaar in veiligheid en liefde in onze familie kan opgroeien.

Weet je wat zijn antwoord was? The little things. De kleine dingen die je deed hebben me groot gebracht, Mick.

Wanneer Ombir ziet dat het hem goed doet en herstellende is, vraagt hij mij deze kennis en wijsheid door te geven aan andere kinderen. Zo wordt een nieuwe missie geboren, een nieuw begin. 

ONTDEK MEER

ONTDEK MEER

Ik ben oprecht heel benieuwd. Wie ben jij? Waar droom je van als bewuste ouder? Waar loop je tegen aan bij het verwezenlijken van je (familie)dromen? Wat heb je nodig? En wat houd je nog tegen?

Mijn eigen leermeester zegt altijd: “wanneer je de vraag stelt, ben je klaar voor het antwoord.” Als er op dit moment ook maar iets is in je parenting journey waar je in vastloopt en je hebt het gevoel dat ik je hierbij kan helpen, vul het formulier hieronder in. 

Vertel me in alle eerlijkheid wat je uitdagingen zijn en laten we samen kijken of we een klik hebben en iets voor elkaar kunnen betekenen. Misschien heb je ergens het gevoel dat ik je op een bepaalde manier verder kan helpen.

Mijn missie is om iedere ouder, elk kind verder te helpen als ze met mij in contact komen. Soms is dat door een samenwerking aan te gaan, maar ik verwijs je net zo lief door naar een andere parenting coach als ik voel dat je met hem/haar een betere match zou zijn. 

Laat het me weten door onderstaand contactformulier in te vullen.

En nu is het jouw beurt, want sharing is caring!

NEEM CONTACT OP

SHARING IS CARING